Tureckie słowo Saray oznacza pałac, bądź
posiadłość namiestnika, zarządcy. Ova to otoczenie pałacu, pole oraz
wszystko to co znajduje się dookoła posiadłości władcy. Z połączenia tych dwóch
terminów powstała nowa nazwa – Sarajewo, skąd Isa-Beg Isaković zarządzał swoim
terytorium. Zanim został on mianowany sandżakbejem nowoutworzonej
prowincji Bośni, zarządzał sandżakiem Skopje. Uznaje się go także za
budowniczego Nowego Pazaru. Miasto to również pełniło funkcję stolicy Sandżaku
Nowopazarskiego. Dzisiaj jest głównym miastem regionu historyczno-geograficznego
na pograniczu Serbii i Czarnogóry, o nazwie Sandżak.(!)
Aby dostać się z Sarajeva do Nowego Pazaru trzeba
było przeprawić się przez rzekę Drinę, która oddzielała Bośnię od Serbii (dziś
granica jest trochę dalej na wschód). Umożliwił to Mehmed Paša Sokolović,
Janczar, który na dworze Sułtana doszedł to godności Wielkiego Wezyra. Zasłużył
sobie na to przez talent militarny, którego dowodził w licznych wygranych
bitwach, m. in. pod Mohaczem. Zdecydował się Sokolović wznieść w swoich
rodzinnych stronach budowlę, która przez stulecia miała przypominać jego imię –
Most Mehmeda Paszy Sokolovicia w Wiszegradzie.
Dziś jest to jeden z dwóch obiektów w Bośni i
Hercegowinie wpisanych na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest też głównym
bohaterem jedynej powieści jugosłowiańskiej nagrodzonej Literacką Nagrodą
Nobla:
„Tu,
gdzie Drina wypada całym ogromem swych spienionych, zielonych wód z pozornie
litej ściany czarnych, stromych gór, stoi duży, misternie w kamieniu wykuty
most o jedenastu szeroko rozpiętych przęsłach. (…) Długość tego mostu wynosi
około dwieście pięćdziesiąt kroków, a szerokość prawie dziesięć, z tym że
pośrodku osiąga podwójną szerokość. Ta część mostu zwie się kapija.”
Ivo
Andric „Most na Drinie”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz